Shut Up voor mij gaat het over mijn eigen innerlijke strijd. Een stem die me jarenlang van kritiek voorzag, te luid sprak en te streng was. Wat begon als chaos, woede en frustratie, eindigt in rust en zelfcompassie. De stilte is geen beperking, maar een plek voor herstel.

Shut Up is het derde hoofdstuk van mijn project Ongehoorde Beweging, waarin popmuziek en fotografie samenkomen in een taal van emotie en herstel. Dit werk is geïnspireerd op de hiphopsong Shut Up van de Black Eyed Peas (2003) — een nummer over ruzie en frustratie, dat voor mij symbool staat voor mijn eigen innerlijke strijd.

Lange tijd durfde ik mijn stem niet te laten horen. In gesprekken dacht ik te veel na, wachtte op stiltes die nooit kwamen, en hield mijn woorden in uit angst om iets stuk te maken. Op mijn werk liep ik vast — mijn gedachten gingen sneller dan mijn mond. De stilte werd een gevangenis.

Het nummer Shut Up hielp me om die spanning los te laten, een uitlaatklep te vinden. De “boze juf” in mijn hoofd hield me jarenlang klein. Pas na mijn diagnose autisme begreep ik waarom communicatie voor mij zo uitputtend was — en mocht het stemmetje eindelijk zwijgen.

De foto’s in dit hoofdstuk bewegen van ruis naar rust, van chaos naar helderheid. Ze ademen opluchting. Shut Up gaat over ruimte innemen, over de vrijheid van stilte die niet langer drukt, maar draagt.